Algorytmy postępowania podczas udzielania pierwszej pomocy podlegają ciągłej ewolucji . Wytyczne ERC (Europejska Rada Resuscytacji) lub AHA (Amerykańskie Towarzystwo Kardiologiczne) dążą do tego, aby potencjalny świadek zdarzenia, czyli pierwszy potencjalny ratownik, nie musiał tracić cennego czasu na rozmyślania co począć w danej sytuacji.
Dzisiaj, osoby niemedyczne już nie oceniają tętna, skupiają się wyłącznie na oddechu. Oddech jest parametrem zdecydowanie łatwiejszym do oceny, zwłaszcza w sytuacji w której towarzyszy nam stres. Często tylko udrożnienie dróg oddechowych ratuje komuś życie.
Dzisiaj świadek zdarzenia powinien już wiedzieć, że jeżeli nie ma oddechu powinien natychmiast rozpocząć uciskanie klatki piersiowej. Sztuczna wentylacja, czyli wykonywanie oddechów stało się czynnością drugorzędną. Trzeba pamiętać o tym, że prowadzenie ucisków klatki piersiowej (bez oddechów) też może uratować ludzkie życie. Taką czynność możemy wykonać bez żadnego sprzętu, wystarczą chęci i dwa silne ramiona.
Poniżej prezentujemy algorytm, który przedstawia typowe zachowanie potencjalnego ratownika w sytuacji zagrożenia życia.
To jednak tylko graficzna prezentacja, aby lepiej zrozumieć istotę postępowania ratowniczego, należy odbyć szkolenie z pierwszej pomocy podparte ćwiczeniami praktycznymi.
